Wstęp do katalogu wystawy - BWA Suwałki - Suwałki; 1981
Barbara Zielińska-Jankowska ukończyła warszawską Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w 1977 r, a więc jakże niedawno. Czas ten jednak wydaje się bardzo odległy, tak określiła się i tak dojrzała stała się jej postawa twórcza Piękny okres wytężonej pracy, piękne wyniki w dziedzinie medalierstwa.
Wyróżnia Barbarę Zielińską najpierw jedna sprawa: wybrała ona właściwie niespotykaną dotąd tematykę. Głównym obiektem jej zainteresowań jest wnętrze, dom, człowiek w jego codzienności, człowiek w pejzażu. Tak więc widzimy serię medali zatytułowanych: „Pamiętam dom', „Codziennie po południu", „Długie czekanie”. Jakże prosty pomysł zwrócenia uwagi na to co bezpośrednio dotyczy każdego człowieka i powstaje bezpośrednio z myślą o nim. Sprawa tak prosta i oczywista zostaje jednak transponowana na medalierstwo w sposób bynajmniej nie konwencjonalny.
Autorka nie zadawala sią kształtem koła i tradycyjnym reliefem Nie widzimy reliefu jednorodzajowego z zaokrąglonymi płaszczyznami, nałożonymi na gładkie tło ani też detalu, wykonanego z poprawną precyzją. Barbarę Zielińską interesują szerokie, przenikające się płaszczyzny z których wynika rzeźbiarskie łączenie awersu medalu z rewersem. Relief zmienny, urozmaicony, czasem bardzo eksponowany, czasem płaski. Autorka świadomie korzysta z waloru rzeźbiarskiego ażeby poprzez formę rzeźbiarską, nie zaś przez manipulacje powierzchniowe, wyrazić wieloznaczność problemu, jaki kryje w sobie sam temat.
To samo dotyczy medali pejzażowych. Trzeba podkreślić, że pejzaż w medalierstwie podejmuje bardzo nieliczna grupa artystów, traktując go jako przedmiot studiów i teren zabiegów twórczych ze szczególnym zainteresowaniem, nie zaś sporadycznie. Do takich właśnie należy Barbara Zielińska.
Jej medale pejzażowe czy też cykl „Człowiek w pejzażu" podobnie jak cykl zatytułowany ..Pamiętam dom" są pracami wybitnie rzeźbiarskimi. Są ponadto refleksyjne, bez przerostu uczuciowości, w swych tendencjach uniwersalne, konsekwentne. Człowiek występuje tu jako postać anonimowa.
Medal jako środek swobodnej wypowiedzi twórczej interesuje Barbarę Zielińską najbardziej w obecnym okresie. Jednak nie rezygnuje ona też z podejmowania realizacji i tematów konkursowych i umie znaleźć atrakcyjne rozwiązanie dla medalu oficjalnego. Otrzymywała nagrody za medale „Przeciw wojnie", na wystawie 35-lecia Wojska Polskiego, za medale o tematyce sportowej. Barbara Zielińska powiększa grono młodych rzeźbiarzy warszawskiej szkoły medalierskiej, której główną cechą jest podejmowanie nowych, nietradycyjnych wątków i nadawanie rzeźbiarskiego znaczenia medalowi bez względu na jego rodzaj i przeznaczenie.
Wystawa obecna, druga z kolei wystawa indywidualna, jest żywym dowodem jak szeroko Barbara Zielińska pojmuje sens i znaczenie sztuki medalierskiej. Jest to odkrywanie świata ciągle na nowo i sięganie do wszystkich zjawisk otaczającej rzeczywistości w ich medalierskiej interpretacji. Wyniki jakże ambitnej i żarliwej pracy Barbary Zielińskiej przydają tej sztuce nowego znaczenia i nowych walorów artystycznych.
Zofia Demkowska